Voor Stichting Dichterbij was dit project aanleiding om opnieuw na te denken over hoe een woonomgeving kan bijdragen aan de kwaliteit van leven van mensen met een zorgvraag. In plaats van een traditioneel zorgmodel, lag de nadruk op het creëren van een omgeving waarin bewoners zo zelfstandig mogelijk kunnen wonen, met de benodigde ondersteuning dichtbij.

Een belangrijk uitgangspunt was het bieden van een herkenbaar en vertrouwd woongevoel. Elke woning heeft daarom een eigen voordeur aan een groen, autoluw erf. Deze voordeur staat symbool voor zelfstandigheid: bewoners kunnen zelf naar buiten stappen, bezoek ontvangen of deelnemen aan het dagelijks leven in de buurt. Tegelijkertijd zijn alle woningen aan de achterzijde verbonden met een interne gangzone, die leidt naar de collectieve zorg- en ondersteuningsruimtes. Zo is hulp altijd nabij, zonder dat deze de individuele leefruimte binnendringt.

De opzet is kleinschalig en overzichtelijk gehouden. De woongebouwen zijn georiënteerd rondom groene hoven en informele paden, die beweging en ontmoeting stimuleren. De dagbestedingsruimte ligt bewust zichtbaar aan de straat, met een transparante gevel richting de buurt. Hierdoor ontstaat interactie tussen bewoners, zorgverleners en omwonenden, wat de sociale veiligheid en betrokkenheid vergroot.

Architectonisch is gekozen voor een dorpse korrel met een heldere en repetitieve dakvorm. De combinatie van metselwerk in aardetinten en donkere houten bekleding geeft het geheel een warme, robuuste uitstraling. De metselwerkvolumes zijn genuanceerd gematerialiseerd, met subtiele textuurverschillen tussen woonblokken. Hierdoor ontstaat ritme in het straatbeeld, zonder dat het onrustig wordt.

Het resultaat is een zorgomgeving die niet als een zorggebouw voelt, maar als een vanzelfsprekend onderdeel van de wijk. Bewoners krijgen ruimte om zich terug te trekken, maar ook om deel te nemen aan het leven om hen heen – met de zekerheid dat ondersteuning slechts één deur verder is.